Senat RP podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców.Po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 22 lutego 2013 r. ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców, wprowadzono do jej tekstu następujących 21. poprawek. Te ostatnie porządkują, korygują lub uzupełniają przepisy ustawy.
Poprawka nr 1 ujednolica terminologię ustawy.
Poprawka nr 2 otwiera katalog kryteriów decydujących o nieproporcjonalności orzeczenia utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego. Wprowadzenie w art. 7d ust. 4 ustawy o transporcie drogowym zamkniętej listy przesłanek decydujących o nieproporcjonalności orzeczenia utraty dobrej reputacji, może w opinii Senatu, budzić wątpliwości, wobec brzmienia art. 6 ust. 2 lit. a akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE, zgodnie z którym ustala się, czy utrata dobrej reputacji stanowiłaby nieproporcjonalną reakcję w określonym przypadku i w danych okolicznościach, a każde takie ustalenie musi być należycie umotywowane i uzasadnione.
Poprawka nr 3 skreśla zbędne zastrzeżenie zawarte w art. 11 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym, dotyczącym zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Zwraca uwagę brak takiego zastrzeżenia w analogicznym przepisie art. 11 ust. 2 ustawy, dotyczącym licencji wspólnotowej. Pozostawienie zastrzeżenia, zdaniem Senatu, może wprowadzać w błąd adresatów ustawy.
Poprawka nr 4 koryguje odesłanie.
Poprawka nr 5 poprawia błędne odesłanie. Wymagania związane z zezwoleniem na wykonywanie zawodu przewodnika drogowego zawarte są w art. 5 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, a nie w jej art. 5a. Dodatkowo Senat przesądza, że możliwość przeniesienia uprawnień z licencji dotyczy wszystkich licencji udzielanych na podstawie ustawy o transporcie drogowym, z wyjątkiem licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką, a także przesądza, że spełnienie wymagań w zakresie licencji wspólnotowej obejmuje również posiadanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.
Poprawka nr 6 skreśla zbędny fragment przepisu.
Poprawka nr 7 we właściwy sposób oznacza część wspólną wyliczenia. Zdaniem Senatu wskazana jest zmiana uwzględniająca, że skrót “kontrolowani” użyty w części wspólnej wyliczenia w art. 68 ust. 1 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym powinien odnosić się nie tylko do podmiotów wymienionych w pkt 2 ale i do podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.
Poprawka nr 8 koryguje polecenie nowelizacyjne.
Poprawka nr 10 koryguje błędne odesłanie. Wymagania związane z zezwoleniem na wykonywanie zawodu przewodnika drogowego zawarte są w art. 5 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, a nie w jej art. 5a. Jednocześnie poprawka przesądza, że zmieniany przepis przejściowy, w zakresie w jakim obejmuje licencje, dotyczy licencji innych niż licencja wspólnotowa i licencja “taksówkowa”.
Poprawki nr 11 i 16 korygują przepisy przejściowe obejmując nimi licencje na międzynarodowy transport drogowy, wydane przed dniem wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. W tym celu Senat uznał za zasadne wskazać w przepisach przejściowych również na licencje wydawane na podstawie ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym.
Poprawki nr 12 i 17 obejmują przepisami przejściowymi ustawy licencje na wykonywanie transportu drogowego taksówką. W tym wypadku Senat uznał za zasadne przesądzić o utrzymaniu ważności dotychczasowych licencji “taksówkowych” oraz o możliwości wydania nowej licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką, w sytuacji, gdy przedsiębiorca złożył przed dniem wejścia w życie rozpatrywanej ustawy, wniosek o przedłużenie uprawnień przewozowych.
Poprawka nr 15 koryguje odesłanie, przesądzając, że przepis art. 5 ust. 1 rozpatrywanej ustawy powinien odsyłać nie do “art. 5 ust. 1” (w tym brzmieniu przepis art. 5 ust. 1 noweli odsyła “sam do siebie”), a do zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozpatrywanej ustawy. Dodatkowo poprawka wprowadza analogicznie odesłanie w art. 4 ust. 2.
Poprawka nr 18 przesądza o możliwości wydawania wtórników oraz możliwości zmiany danych w dotychczas wydawanych licencjach, które na mocy ustawy zachowują ważność, a także precyzuje przepisy dotyczące możliwości wydawania wypisów z dotychczasowych licencji.
Poprawka nr 19 przesądza, że przedsiębiorcy posiadający utrzymane ustawą licencje spełniają warunek posiadania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.
Poprawka nr 20 w związku z pośrednią zmianą zakresu spraw przekazanych do uregulowania utrzymuje czasowo w mocy dotychczasowe rozporządzenie wydane na podstawie art. 29b ustawy o transporcie drogowym.
Poprawki nr 9 i 14 oraz poprawka 13 odpowiednio doprecyzowują i ujednolicają przepisy przejściowe ustawy.
Poprawka nr 21 zmienia termin wejścia w życie ustawy. W opinii Senatu 30 dniowy okres vacatio legis nowych zasad dostępu do zawodu przewoźnika drogowego oraz do rynku krajowego i międzynarodowego transportu drogowego uznać należy za niewystarczający. W celu umożliwienia adresatom ustawy dostosowania się do wprowadzanych zmian, poprawka zakłada, co do zasady, 90 dniowy okres vacatio legis, pozostawiając niezmieniony termin wejścia w życie przepisów implementujących postanowienia dyrektywy 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego.
