Z datą 7 stycznia 2011 w Dzienniku Ustaw opublikowana została ustawa dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Ustawa określa zasady organizacji i funkcjonowania regularnego przewozu osób w publicznym transporcie zbiorowym realizowanego na terytorium RP oraz w strefie trangranicznej, w transporcie drogowym, kolejowym, innym szynowym, linowym, linowo-terenowym, morskim oraz w żegludze śródlądowej. Ustawodawca zdefiniował i określił znaczenie pojęć m.in.: dworzec, gminne przewozy pasażerskie, komunikację miejską, linia komunikacyjna, międzynarodowe przewozy pasażerskie, międzywojewódzkie przewozy pasażerskie, operatora, organizatora publicznego transportu zbiorowego, powiatowe przewozy pasażerskie, przewoźnik, przewóz o charakterze użyteczności publicznej, przystanek komunikacyjny, publiczny transport zbiorowy, sieć komunikacyjna, umowa o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, wojewódzkie przewozy pasażerskie, zintegrowany system taryfowo-biletowy, zintegrowany węzeł przesiadkowy, zrównoważony rozwój publicznego transportu zbiorowego i inne. Wśród interesujących ciekawostek - utworzenie Centralnej Ewidencji Przewoźników. Ustawodawca określił także postępowanie skargowe oraz kary pieniężne. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 2011 r. (z wyjątkami, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.).
- Ustawa wpisuje się jako ważny element kształtowania systemu społeczno-gospodarczego – podkreślił prof. Chaberek, kierownik Katedry Logistyki Uniwersytetu Gdańskiego. Wśród głównych czynników kształtujących ten system należy wymienić składniki ekonomiczno-efektywnościowe (mechanizmy konkurencji), środowiskowe (zasady zrównoważonego rozwoju) oraz społeczne, które zapewniają jednakowe szanse rozwoju jednostki. We współczesnej gospodarce logistyka jest jednym z kryteriów i narzędzi kształtowania porządku współczesnych systemów społeczno-gospodarczych – zauważa prof. Chaberek i podkreśla, że dlatego ważne jest holistyczne podejście do zagadnienia rozwoju systemów logistycznych kraju, uwzględniające naukę, praktykę oraz działalność regulacyjną. Należy bowiem zauważyć, że przedmiotem działań logistycznych są nie tylko zasoby rzeczowe i informacyjne, ale również zasoby ludzkie. A logistyka odnosi się nie tylko do sfery gospodarczej, ale do całego obszaru aktywności człowieka. Wsparcia logistycznego wymaga zarówno praca jak i wypoczynek, a także nauka, ochrona zdrowia, spędzanie wolnego czasu itp.
(Fot.: PD@N 371-18)
