Kolejna sytuacja, która mogła doprowadzić do tragedii. Na balkonie jednego z budynków osiedlowych zasłabł lokator. Wezwana straż musiała rozłożyć drabinę. Niestety okazało się to niemożliwe. Strażacy apelują o nietraktowanie dróg pożarowych jako dodatkowych parkingów i przypominają o tragedii sprzed kilku lat, która miała miejsce na bielskim osiedlu. W pożarze mieszkania zginęła lokatorka w dziewiątego piętra - straż przyjechała błyskawicznie, rozstawiono drabinę, niestety zabrakło 2-3 metrów. Bliższy dojazd tarasowały zaparkowane samochody. - To naprawdę może skończyć się tragicznie. Drogi pożarowe to nie dodatkowe parkingi - przestrzega Patrycja Pokrzywa, rzeczniczka bielskich strażaków. Jerzy Balon z rady nadzorczej Karpackiej Spółdzielni Mieszkaniowej obiecuje, że informacja od strażaków znajdzie się w biuletynie wydawanym przez spółdzielnię. - Na ten rok budżetowy zaplanowana jest inwestycja związana z poszerzeniem dróg osiedlowych, co nie tylko poprawiłoby bezpieczeństwo, ale utworzyłoby także dodatkowe miejsca parkingowe - mówi Balon. Straż pożarna nie ma prawa do karania mandatami za blokowanie osiedlowych dróg pożarowych. Można wzywać w takich wypadkach straż miejską, ale drogi osiedlowe musiałyby najpierw zostać oznaczone tablicami z napisem "strefa ruchu". Balon przyznaje, że propozycja była już dyskutowana. Strażacy mówią, że dobrze współpracuje im się z zarządcami osiedli, którzy zdają sobie sprawę z powagi problemu. - Ale co z tego, skoro, jak widać, wielu mieszkańców kompletnie to lekceważy - mówi Pokrzywa.
DROGI POŻAROWE
Zgodnie z Prawem Budowlanym do każdej działki budowlanej powinien być zapewniony dojazd o szerokości co najmniej 3 m. Jednakże do budynków o podwyższonym ryzyku należy doprowadzić drogi pożarowe o utwardzonej i odpowiednio wytrzymałej nawierzchni umożliwiającej dojazd o każdej porze roku powinny. Są to:
1) budynki zaliczone do kategorii zagrożenia ludzi ZL I i ZL II,
2) budynki średniowysokie, wysokie i wysokościowe zaliczone do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, ZL IV i ZL V,
3/ budynki produkcyjne, magazynowe i usługowe, urządzenia technologiczne, place składowe i wiaty o powierzchni ponad 1000m 2, w których występują materiały palne, z wyjątkiem obiektów o obciążeniu ogniowym nie przekraczającym 500 MJ/m2,
4) obiektów, w których występują pomieszczenia zagrożone wybuchem,
5) naturalnych i sztucznych zbiorników oraz ujęć wodnych służących celom przeciw - pożarowym.
Droga pożarowa powinna przebiegać:
1) wzdłuż dłuższego boku budynku możliwie od strony wejść do klatek schodowych,
2) co najmniej z dwóch stron budynku, którego szerokość jest większa niż 60 m.
Minimalna szerokość dróg pożarowych na całej długości obiektu oraz na odcinku 10 m przed i za obiektem powinna wynosić 4 m. Na odcinku tym należy dodatkowo zapewnić utwardzone pobocze o szerokości co najmniej 1 m, które może być wykorzystywane do ruchu pieszych. Pomiędzy obiektem a drogą pożarową nie powinny występować stałe elementy zagospodarowania terenu oraz drzewa i krzewy o wysokości przekraczającej 3 m. Droga Pożarowa powinna umożliwić przejazd pojazdu bez zawracania. Drogę pożarową bez możliwości takiego przejazdu należy zakończyć placem manewrowym o wymiarach co najmniej 20 x 20 m, objazdem pętlicowym lub rozwiązaniem równorzędnym. Najmniejszy promień zewnętrznych łuków drogi pożarowej powinien wynosić co najmniej 11 m. Odległość krawędzi drogi pożarowej od ścian poszczególnych rodzajów budynków oraz związanych z nimi urządzeń technologicznych, placów składowych i wiat przeznaczonych do składowania materiałów ustala się dla każdej drogi odrębnie w granicach 5 - 25 m. Przy ustalaniu odległości krawędzi drogi należy brać pod uwagę wielkość obciążenia ogniowego i stopień przeszklenia obiektu, a ponadto inne okoliczności istotne dla ochrony przeciwpożarowej.
Przejazdy na dziedzińce i inne tereny obudowane powinny odpowiadać następującym warunkom:
1/ wysokość przejazdu w swietle powinna wynosić co najmniej 4,2 m, a w budownictwie jednorodzinnym 3,2 m,
2/ szerokość przejazdu w świetle powinna wynosić co najmniej 3,6 m, w tym szerokość jezdni co najmniej 3 m,
3/ odległość między przejazdami na jeden dziedziniec nie może być większa niż 150 m.
W przejazdach, których jezdnie są oddzielone od chodników słupami lub ścianami, jezdnia powinna mieć szerokość co najmniej 3,6 m. Jeżeli przejazd jest wykorzystywany jako stałe przejście dla pieszych, powinien być w nim zapewniony chodnik o szerokości co najmniej 1 m. Wiadukty, estakady, przejścia i inne podobne urządzenia, usytuowane ponad drogami pożarowymi, powinny mieć prześwit o szerokości co najmniej 4,5 m i wysokość w świetle co najmniej 4,5 m. Na teren ogrodzony o powierzchni przekraczającej 5 ha, na którym znajdują się obiekty do których wymagany jest dojazd pożarowy, oraz na place targowe i wystawowe należy zapewnić co najmniej dwa wjazdy odległe od siebie co najmniej o 75 m.
Źródło: Materiały Szkoleniowe PSP
