- Przestrzeń publiczna to nie tylko to po czym jeździmy, ale również to co widzimy – stwierdziła Jolanta Latała z Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu m. st. Warszawy, podczas IV Konferencji Naukowo-Technicznej “Miasto i Transport 2010”. Równocześnie zaapelowała do uczestników konferencji, aby spojrzeli na problemy komunikacyjne nie tylko przez pryzmat prowadzenia samochodu czy roweru lub funkcjonowania komunikacji zbiorowej, ale także z punktu widzenia pieszego, który korzysta z przestrzeni publicznej.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla Warszawy, w którym zostały zaznaczone poszczególne strefy, uchwalono w 2006 roku. I strefa – śródmiejska – obejmuje ścisłe centrum, czyli dzielnice: Śródmieście, Praga Północ i Południe, część Mokotowa, Ochoty, Woli czy Żoliborza. Są to tereny ścisłej zabudowy wzdłuż układów drogowo-ulicznych. II strefa – miejska – obejmuje najczęściej wielorodzinne osiedla mieszkaniowe, przeważnie z okresu wielkiej płyty. III strefa – przedmieścia – to tereny osiedli domów jednorodzinnych oraz pierwsze niezagospodarowane tereny rolne, które mogłyby zostać wykorzystane pod tego typu zabudowę. W strefie śródmiejskiej znajduje się wiele ulic i placów, które nazwano przestrzenią reprezentacyjną i powinny być szczególnie zagospodarowane jako wizerunek Warszawy. Jednym z podstawowych założeń jest mieszanie funkcji – miejsca pracy powinny powstawać również w strefie miejskiej, a ulice nie mają być jedynie drogami transportowymi, ale także odpowiednio zagospodarowanymi przestrzeniami miejskimi. W niektórych dzielnicach już tak się dzieje – przykładem jest aleja KEN na Ursynowie.
Biuro Architektury i Planowania Przestrzennego chce jeszcze opracować zasady urządzania i zagospodarowania przestrzeni ulic i placów. Oprócz “Analizy urbanistycznej możliwości lokalizacji budynków wysokościowych” istnieją już “Wytyczne do planowania i projektowania przestrzeni uwzględniające potrzeby osób niepełnosprawnych”, “Kształtowanie przestrzeni publicznej na przykładzie Szwajcarii” oraz “Kodeks reklamowy”. To są podstawowe wytyczne zagospodarowania dla przestrzeni publicznej. - Pomysł stworzenia zasad urządzania i zagospodarowania przestrzeni publicznej narodził się podczas rozmów z kolegami z Politechniki Warszawskiej, którzy powiedzieli, że potrafią projektować drogi, czyli łuki, krawężniki, szerokości jezdni, a pomocy potrzebują przy zaplanowaniu przestrzeni dla pieszego, którą widzimy i po której chodzimy – podsumowała Jolanta Latała.
W trakcie 3 sesji tematycznych wygłoszono w sumie 13 referatów:
-Zasady kształtowania systemu transportowego centrum miasta (M. Dudek - Politechnika Krakowska)
-Problemy zagospodarowania przestrzennego w obszarze śródmiejskim (J. Latała - BAiPP)
-Nowa strategia transportowa Warszawy (M. Reksnis - BDiK)
-Zarządzanie ruchem (W. Suchorzewski - Politechnika Warszawska)
-Efekty wdrożenia TTA na trasie W-Z (A. Brzeziński/M. Rezwowo-Mosakowska - PW/TransEko)
-Unowocześnienie komunikacji tramwajowej w centrum na przykładzie Krakowa (M. Bauer - Politechnika Krakowska)
-Obsługa śródmieścia komunikacją autobusową (W. Lasek - BDiK)
-Efektywność komunikacji tramwajowej a priorytety dla tramwajów (G. Madrjas/J. Szustek - Tramwaje Warszawskie)
-Rower publiczny w Warszawie (K. Jesionkiewicz-Niedzińska - PW/TransEko)
-Płatne parkowanie - możliwości i ograniczenia (A. Strachocka - ZDM Warszawa)
-Rola planów mobilności w organizacji ruchu samochodowego związanego z obiektami w centrum miasta (K. Nosal - Politechnika Krakowska)
-Szczecin - nowe plany komunikacyjne związane z zagospodarowaniem centrum miasta (K. Masłowski - AECOM / P. Gładkowski - WIM, Urząd m. Szczecin)
-Monitorowanie ruchu na pasach autobusowych w Warszawie (P. Krukowski - BDiK)
