Pytanie czytelniczki “Rzeczpospolitej”: Proszę o opinię dotycząca moich szans w zaskarżeniu projektu wspólnoty mieszkaniowej, która na osiedlu składającym się z 20 domów wielorodzinnych (stoją na jednej działce) planuje zmienić plany zagospodarowania przestrzennego, m.in. na istniejącym trawniku, pod naszymi oknami zaplanowano utworzenie 9 miejsc parkingowych. Problem dotyczy w zasadzie 4 bloków w najbliższym otoczeniu nowego planu, których mieszkańcom utworzenie miejsc parkingowych zdecydowanie nie pasuje. Biorąc pod uwagę zasady głosowania we wspólnotach, obawiam się, że uchwała może zostać przyjęta głosami pozostałych mieszkańców, którym tak naprawdę może być wszystko jedno, czy uchwała przejdzie czy nie. Jakie są szanse na powodzenie zaskarżenia takiej uchwały? W końcu betonowe parkingi w miejsce trawnika to jest znaczna modyfikacja planów zagospodarowania osiedla, z którymi zapoznawaliśmy się przed zakupem lokalu i miały one wpływ na naszą decyzję o zakupie mieszkania. Poza tym planowane miejsca parkingowe są w dość niewielkiej odległości od balkonów na parterze budynków. Czy są jakieś ograniczenia w tym zakresie? Ich powstanie będzie na pewno uciążliwe dla mieszkańców lokali na parterze (i nie tylko). A.B.
(Fot.: PD@N 311-5 jm) ^ Ta warszawska wspólnota decyzję o przekształceniu części trawnika na miejsca parkingowe podjęła jednomyślnie
Odpowiedź “Rzeczpospolitej”: Właściciel lokalu, który uważa, że uchwała wspólnoty narusza jego interesy, może zaskarżyć uchwałę do sądu zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali – poucza dziennik. Do czasu zakończenia sprawy. Sąd będzie oceniał uchwałę wspólnoty nie tylko pod kątem ewentualnego naruszenia interesów powoda, ale też zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, zgodności z przepisami prawa lub umowy właścicieli lokali. Urządzenie miejsc postojowych na osiedlu może być konieczne - ich brak narusza zasady zagospodarowania działek budowlanych, a niedostateczna ilość powoduje, że kierowcy parkują w miejscach do tego nieprzeznaczonych, zastawiając chodniki, drogi pożarowe itp. Rozwiązując problem parkowania wspólnota może oczywiście zdecydować się na dokupienie lub wydzierżawienie gruntu w sąsiedztwie lub urządzić parking na części nieruchomości wspólnej. Uchwała o utworzeniu parkingu nie może naruszać przepisów rozporządzenia ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Par. 18 tego rozporządzenia określa minimalną odległość wydzielonych miejsc postojowych od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku mieszkalnym, a także od placu zabaw i boiska dla dzieci i młodzieży: 7 m - w przypadku 4 stanowisk, 10 m - w przypadku 5 do 60 stanowisk, 20 m - w przypadku większej liczby stanowisk. Te normy nie dotyczą miejsc postojowych dla samochodów, z których korzystają wyłącznie osoby niepełnosprawne. Dla nich miejsce do parkowania może być urządzone w odległości nie mniejszej niż 5 m od okien, może być też zbliżone bez żadnych ograniczeń do innych budynków. Miejsce takie wymaga odpowiedniego oznakowania. Jednocześnie miejsca postojowe muszą być odpowiednio oddalone od granicy działki budowlanej. Odległość ta musi wynosić nie mniej niż: 3 m - w przypadku 4 stanowisk, 6 m - w przypadku 5-60 stanowisk, 16 m - w przypadku większej liczby stanowisk. Zachowanie tych odległości nie jest wymagane, jeśli miejsca postojowe mają być usytuowane między liniami rozgraniczającymi ulicę. Z par. 21 rozporządzenia wynika, że również wymiary samych stanowisk postojowych nie mogą być dowolne. Miejsca dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 m i długość 5 m, przy czym dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne szerokość stanowiska powinna wynosić co najmniej 3,6 m i długość 5 m. W przypadku usytuowania parkingu wzdłuż jezdni stanowiska muszą mieć długość co najmniej 6 m i szerokość co najmniej 3,6 m, z możliwością jej ograniczenia do 2,3 m w przypadku zapewnienia możliwości korzystania z przylegającego dojścia lub ciągu pieszo-jezdnego.
