Rozmowy

Sara Kurlit. Możliwości rozwoju zawodowego

7 sierpnia 2019

Sara Kurlit. Możliwości rozwoju zawodowego
Sara Kurlit, instruktorka nauki jazdy, członek Komitetu Redakcyjnego Inicjatywy na rzecz powołania Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów (fot. ze zbiorów Autorki)

Sara Kurlit, instruktorka nauki jazdy, członek Komitetu Redakcyjnego Inicjatywy na rzecz powołania Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów pisze o możliwościach rozwoju zawodowego. Ta młoda wiekiem i stażem zawodowym osoba wie jak jej droga w wykonywanym zawodzie powinna wyglądać. Czy tak? Inaczej? Czyli jak? Piszcie. (jm)

***

Inicjatywa powstania Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów rozpoczęła w środowisku szeroko pojętą dyskusję na temat wykształcenia instruktora nauki jazdy. Podczas koleżeńskich rozmów branżowych oraz śledząc media społecznościowe temat pojawienia się „stopni” instruktorskich na ogół spotykał się z pozytywnym odzewem. Powstanie Samorządu Zawodowego to doskonała okazja żeby wprowadzić w życie możliwość rozwoju w zawodzie instruktora nauki jazdy.

Jako osoba młoda wiekiem i stażem z każdym kolejnym rokiem nauczania widzę swoje błędy popełniane podczas prowadzenia pierwszych samodzielnych jazd szkoleniowych. Również w ruchu drogowym niekiedy „gołym okiem” widać niedoświadczenie młodego stażem instruktora.

Okres próbny. Niezbędne jest wprowadzenie „okresu próbnego” dla osoby, która dopiero ukończyła kurs na instruktora nauki jazdy. Minimum około 2-3 tygodnie (100 godzin) pod okiem starszego, doświadczonego instruktora (posiadającego minimum II stopień instruktorski), który wprowadzi w trudy zawodu. Oczywiście liczba godzin może być zwiększona, jeżeli instruktor nadzorujący szkolenie będzie miał zastrzeżenia w stosunku do jakości i sposobu prowadzenia zajęć przez „instruktora stażystę”.

Po okresie przygotowawczym instruktor stażysta staje się pełnoprawnym instruktorem nauki jazdy.

Instruktor II stopnia. Wymagany minimum 5 letni staż pracy w zawodzie instruktora nauki jazdy, minimum średnie wykształcenie, udokumentowany rozwój poprzez: uzyskanie więcej niż jednej kategorii prawa jazdy lub uzyskanie uprawnień instruktora nauki jazdy na minimum jedną z wymienionych kategorii kat. A/C/CE/D lub aktywna działalność wykraczająca poza obowiązki ustawowe tj. organizacja dodatkowych szkoleń lub zajęć dla kursantów.

Celowo w wyżej wymienionych wymaganiach postarałam się zawrzeć wiele ścieżek gwarantujących możliwość podniesienia swojego stopnia. Należy pamiętać i podkreślać, że ruch drogowy to szeroko pojęta dziedzina, w której można rozwijać się na wielu płaszczyznach. W moim przekonaniu na awans zawodowy zasługuje zarówno instruktor, który za cel stawia rozwój osobisty uczestnicząc w różnego rodzaju kursach jak i ten który przyczynia się do przekazania dodatkowych umiejętności swoim kursantom organizując np. zajęcia z podstawowej eksploatacji pojazdu.

Instruktor III stopnia. Posiada wykształcenie wyższe kierunkowe (!) tj. psychologia, pedagogika, transport, inżynieria bezpieczeństwa itd., minimum 8 letni staż pracy w zawodzie instruktora nauki jazdy, posiada uprawnienia instruktora II stopnia.

Stopień III to specjalista w swojej branży. Jednakże patrząc na aktualne oferty dzisiejszych uczelni wyższych musimy pamiętać że wykształcenie tam zdobyte nie gwarantuje, że przed oczami ujrzymy specjalistę w swoim zawodzie. Oferty studiów e-learningowych oraz niezliczona ilość kierunków nie może być w Naszym zawodzie wyznacznikiem kompetencji. Jeżeli chcemy żeby stopień III czyli ostatni do uzyskania otrzymywali specjaliści w branży ruchu drogowego musimy poczynić pewną selekcję przyznając awans ludziom których wykształcenie związane jest z wykonywanym zawodem.

Każdy awans powinien poprzedzać egzamin dostosowany do wymaganych kompetencji. Składałby się on zarówno z części teoretycznej jak i praktycznej.

Niewątpliwie organizacją egzaminów oraz przyznawaniem stopni powinien zająć się Samorząd Zawodowy Instruktorów i Egzaminatorów, a obowiązki te należy umieścić w projekcie ustawy.

Czy ostatnim etapem ścieżki rozwoju powinien być tytuł egzaminatora?

Osobiście uważam, że nie. Zgodzę się z propozycjami iż każdy egzaminator powinien mieć praktykę w zawodzie instruktora jednak pomimo nieustannych pomyłek społeczeństwa i wrzucaniu egzaminatorów oraz instruktorów do „jednego worka” musimy pamiętać, że są to dwa różne zawody z diametralnie różnymi obowiązkami i niezbędnymi predyspozycjami. Celowo nie skupiam się w przedstawionych tutaj propozycjach na nazwach oraz dokładnych obostrzeniach. Pragnę jedynie przedstawić w jakim kierunku moim zdaniem powinniśmy podążać wprowadzając ścieżkę rozwoju.

Proszę również o Wasze wypowiedzi oraz propozycje które można zgłaszać w komentarzach pod artykułem ale także na adresy członków Komitetu Redakcyjnego. Szczególnie zachęcam młodych stażem oraz wiekiem w zaangażowanie się w tą tematykę ponieważ wspólnie tworzymy Naszą przyszłość.

Sara Kurlit 

Kontakt z członkami Komitetu Redakcyjnego [kliknięcie w nazwisko, przekieruje do programu pocztowego]:

1. Tomasz Barnaś, Kraków
2. Michał Bartczak, Poznań
3. Krzysztof Cuprjak, Chełmża
4. Piotr Drapa, Katowice
5. Jakub Dymowski, Warszawa
6. Monika Folwarczny, Jastrzębie Zdrój
7. Krzysztof Gietek, Pisz
8. Marek Górny, Kraków
9. Krzysztof Klejna, Gostynin
10. Eugeniusz Kubiś, Zielona Góra
11. Maciej Kulka, Lublin
12. Sara Kurlit, Kraków
13. Piotr Leńczowski, Kraków
14. Szczepan Łagoda, Białystok
15. Tomasz Matuszewski, Warszawa
16. Mariusz Markowski, Wejherowo
17. Sławomir Moszczyński, Łomianki
18. Wacław Ochota, Jarosław
19. Kazimierz Opoka, Nowy Sącz
20. Stanisław Paterek, Koźmin Wlkp.
21. Adam Próchnicki, Siedlce
22. Dagmara Romanowicz, Gdańsk
23. Jakub Szatkowski, Warszawa
24. Dariusz Szczepański, Szczecin
25. Mariusz Sztal, Warszawa
26. Zbigniew Uszczyński, Wałbrzych
27. Jerzy Wasilewski, Wołów
28. Piotr Wojciechowski, Gdańsk
29. Adam Żuchowicz, Świnoujście
30. Paweł Żuraw,  Świdnica

Aby pobrać projekt ustawy, kliknij TUTAJ

Aby pobrać założenia Samorządu Zawodowego Instruktorów i Egzaminatorów, kliknij TUTAJ