Według – jeszcze nieprawomocnego – wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku (WSA w Białymstoku z 8 grudnia 2020 r., sygn. akt – II SA.Bk-383/20) - utrata prawa jazdy w konsekwencji negatywnego wyniku badania psychologicznego może być dolegliwością dla kierowcy, lecz względy bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego stanowią dobro nadrzędne względem niedogodności jego życia codziennego.
Wyrok wydany został w sprawie sprawcy wypadku drogowego. Kierowca – sprawca wypadku - decyzją komendanta policji został skierowany na badania psychologiczne. I tu psychologowie orzekli przeciwwskazania psychologiczne do kierowania pojazdami. Dodajmy – wszystkich kategorii. Orzeczenie zostało podpisane przez uprawnionego psychologa do badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu. I cóż dalej – negatywny wynik orzeczenia psychologicznego stał się podstawą wyroku, który został utrzymany w II instancji, a co dalej idzie starosta cofnął uprawnienia do kierowania pojazdami kat. B i C. I tu do WSA wpłynęła skarga. Skarżący wskazywał, iż posiadanie uprawnień jest dla niego konieczne wobec opieki nad chorą żoną itd. Sąd nie uwzględnił tej argumentacji. Więcej w swojej sentencji przypomniał zgodnie z art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 5 listopada 2011 r. o kierujących pojazdami, starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia, na podstawie orzeczenia psychologicznego, istnienia przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami. Zacytujmy: - Organy obu instancji nie miały wątpliwości, że na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit b ustawy o kierujących pojazdami, istnieje obowiązek cofnięcia uprawnień kierowcy. Obowiązek ten wynika z treści przepisu, który stanowi: "Starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia na podstawie orzeczenia psychologicznego, istnienia przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem". Decyzja wydana na podstawie w/w przepisu nie ma charakteru uznaniowego. Organ wydający decyzję ma obowiązek postąpić zgodnie z jego dyspozycją i nie może weryfikować orzeczenia psychologicznego, którego treścią jest związany. Przywołał orzecznictwo sądowe i administracyjne, które to w tym zakresie są jednolite. Wskazał na:
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 06 czerwca 2017 r. – I OSK 2709/16, wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w sprawach o sygnaturach: II SA/Po 739/19, II SA/Sz 1302/18, II SA/Gl 1005/17, II SA/Bd 430/15, II SA/Sz 663/20).
Czy można tę sytuację skomentować inaczej niż słowem – ODPOWIEDZIALNOŚĆ oraz fakt, iż badania psychologiczne o predyspozycji do kierowania pojazdami powinny być robione częściej. (jm)
