Rządowe Centrum Legislacji opublikowało projekt rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministra Obrony Narodowej w sprawie sposobu i organizacji przeprowadzania szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy.
Rządowe Centrum Legislacji opublikowało projekt rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministra Obrony Narodowej w sprawie sposobu i organizacji przeprowadzania szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy [kliknij].
Rozporządzenie wejdzie w życie 14. Dni od dnia ogłoszenie, utraci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 grudnia 2008 r. w sprawie szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. poz. 1537, z 2011 r. poz. 1778 oraz z 2018 r. poz. 1752).
Jaki problem jest rozwiązywany? Na mocy art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 882, z późn.zm.) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Minister Obrony Narodowej zostali zobowiązani w porozumieniu z Ministrem Zdrowia, do określenia w drodze rozporządzenia sposobu i organizacji przeprowadzenia szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP) w obu resortach - mając na względzie potrzebę przeszkolenia personelu (policjantów, funkcjonariuszy, strażaków, żołnierzy, pracowników) jednostek podległych lub nadzorowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministra Obrony Narodowej, w liczbie niezbędnej do sprawnego funkcjonowania tych jednostek. Wejście w życie nowelizacji rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. z 2021 r. poz. 411), wprowadziło zmiany dot. m.in. terminu ważności zaświadczeń, wzoru zaświadczenia o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika, wzoru zaświadczenia o uzyskaniu tytułu ratownika oraz w zasadach przeprowadzania egzaminów z KPP.
Rozwiązania w innych krajach? Obowiązek szkolenia pracowników służb i jednostek podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej funkcjonariuszy, policjantów, strażaków, żołnierzy z kwalifikowanej wynika z potrzeby zapewnienia jednolitości posiadanych uprawnień i poziomu wyszkolenia ww. osób podczas wspólnych działań ratowniczych i wspieraniu działań systemu „Państwowe Ratownictwo Medyczne” oraz organów administracji publicznej. Zakres kwalifikowanej pierwszej pomocy został określony przez ministra właściwego do spraw zdrowia i traktowany jest jako ważny element wsparcia działań podejmowanych wobec osób znajdujących się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego przez personel medyczny.
W innych krajach członkowskich OECD/UE przyjęto bardzo zbliżony system szkolenia pomocniczego personelu medycznego, dla przykładu:
• Austria: sanitariusz ratunkowy (Rettungssanitäter) – zostaje nim osoba po ukończeniu szkolenia teoretycznego i praktycznego trwającego 260 godzin oraz zdaniu egzaminu państwowego. Sanitariusz ratunkowy jest uprawniony do wykonania podstawowych czynności resuscytacyjnych (BLS), defibrylacji, udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy (np. tamowanie krwawienia, unieruchomienie złamań), monitorowania pulsu i ciśnienia tętniczego, prowadzenia tlenoterapii, wentylacji workiem samorozprężalnym;
• Czechy: funkcjonuje tam Zintegrowany System Ratownictwa (Integrovaný Záchranný System, IZS), na podstawie ustawy o Zintegrowanym Systemie Ratownictwa z 2000 r. Do systemu tego należą: straż pożarna, policja i służby ratownictwa medycznego. Funkcjonariusze straży pożarnej, policji i w strukturach zespołów ratownictwa medycznego są ratownikami
(Záchranář), których kwalifikacje zbliżone są do polskiego ratownika;
• Francja: ratownictwo medyczne i opieka w nagłych wypadkach we Francji są zapewniane przez dwie służby publiczne: Służbę Ratownictwa Medycznego (Service d’Aide Medicale Urgente,- SAMU) oraz przez Służbę Strażaków i Pomocy (Service d’Incendie et de Secours - SIS), która składa się ze strażaków zawodowych i ochotników. W strukturach tej drugiej występują ratownicy – zakres pomocy jest zbliżony do zakresu czynności po kursie kwalifikowanej pierwszej pomocy w Polsce;
• Niemcy: organizacja i funkcjonowanie ratownictwa medycznego są uregulowane odmiennie w różnych landach, jednak wszędzie są domeną instytucji publicznych. Ratownictwo medyczne może być wykonywane przez podmioty prywatne, głównie przez organizacje dobroczynne. W karetkach ratunkowych jeżdżą dwuosobowe zespoły, składające się z minimum jednego ratownika medycznego (Rettungsassistent), który ukończył dwuletnią szkołę (odpowiednik polskiego studium medycznego) zakończoną uzyskaniem dyplomu oraz sanitariusza ratunkowego (Rettungssanitäter) oraz półroczne szkolenie.
Projekt został skierowany do uzgodnień wewnątrzresortowych. (jm)
